Marieke Jansze
INDIA IN BINNEN-BUITEN-PERSPECTIEF
Ik kom inmiddels al langer dan 25 jaar in India, in dit kleurrijke, mooie, complexe land. Het land waar ons opvanghuis annex school gaat komen.
Ik ben er in al die jaren al tientallen keren geweest, voor langere of kortere tijd. De laatste jaren 3 tot 4x per jaar voor deze onderneming. Mooi werk, mooie reizen.
Door al deze verblijven, recent en langer geleden, heb ik een groot netwerk op kunnen bouwen, en heb ik het land goed leren kennen, van binnenuit, van onschatbare waarde voor de Foundation natuurlijk. Ik doorgrond het land (meestal) en kan mee in de Indiase gebruiken. En iedereen die India wat beter kent weet dat dat er nogal wat zijn.
In deze onderneming, in mijn zoek- en vindtocht, probeer ik zaken altijd van binnenuit te bezien. Dit in tegenstelling tot observatie vanaf de zijlijn; dat past niet bij me en werkt ook niet in zo’n project denk ik. Dus de zaken bekijken vanuit dit toevoegende ‘binnen-maar-toch-buiten-perspectief’. Eigen mening en beeld opschorten om te kijken hoe het werkelijk is, er werkelijk voorstaat, in de context daar. Mijn Westerse bril thuislaten, dat vooral dus.
En dan zie je veel. Vooral de armoede; ook zonder die Westerse bril is dat nog heel voelbaar.
India is een complex land, best welvarend inmiddels, maar met zulke enorme verschillen in die immense bevolking van 1,4 miljard mensen (en sinds kort meer inwoners dan China- dat is onvoorstelbaar) en het in de praktijk nog steeds bestaande kastenstelsel. Een intrigerend land met bijna alleen maar tegenstellingen, zo ervaar ik het. En toch werkt het geheel best goed.
DE ARMOEDE
Maar niet alles. Want er is nog veel ongelijkheid, nog veel armoede, nog bedelaars op straat, nog lepra, nog misbruik, nog… veel van alles.
Dus ergens in die jaren heb ik besloten iets te gaan doen voor dit land. De armoede bij die allerlaagste klasse, de dalits, de onaanraakbaren raakte me. Die uitzichtloosheid. Mensen die het nooit verder gaan schoppen dan theejongen (Slumdog Millionaire) of schoenmaker omdat ze uit die allerlaagste kaste komen, omdat ze in de verkeerde familie geboren zijn. En daarom niet mee kunnen met de economische vooruitgang in het land, maar altijd aan de zijlijn blijven staan. Hoe goed, bekwaam of intelligent ze ook zijn.
Dat moet anders vind ik, vinden wij.
Kansen gelijkwaardiger maken.
OPVANGHUIS VOOR DE KWETSBAARSTEN
Dus.
Deze allerarmste, kwetsbare, kansloze kinderen gaan wij hulp bieden. Kinderen, want daar zit de meeste hoop. Natuurlijk worden hun families ook in deze hulp betrokken. Want zo werkt het daar, dat weet ik inmiddels.
Deze kinderen uit de sloppenwijken gaan we een toekomst bieden. Middels de realisatie van een opvanghuis of hostel die ze een solide woon- en leerbasisfunctionaliteit biedt. Zodat ze naar school kunnen gaan en zich zo naar eigen capaciteit kunnen ontwikkelen. Geen schoenmaker of chaiwallah hoeven worden omdat hun vader (en grootvader) dat ook al was.
Maar worden wat je wilt, gewoon een mens zijn die midden in de maatschappij staat, zoals ieder ander. Geen uitschot meer zijn.
HEEREN & JANSZE
In Nederland werk ik vanuit mijn eigen consultancy bureau HEEREN & JANSZE als organisatieadviseur en trainer-coach. Ik doe consultancy-werk binnen organisaties, geef trainingen over leiderschap en ik coach mensen in hun persoonlijke en professionele ontwikkeling.
Ik ben de oprichter en directeur van deze organisatie (anno 2009) en HEEREN & JANSZE staat na 14 jaar zeer stevig op de kaart, met (ook) een solide netwerk en mooie opdrachtgevers.
Mij persoonlijk geeft het prachtig werk, waar er altijd iets nieuws te leren is. Ik kan in dit werk veel van mijn eigenheid kwijt. Wie ik werkelijk ben en wat ik te brengen heb; helderheid en harmonie.
En zo wens ik dat ook voor mijn werk in India. Om zo een bijzonder thuis voor de kinderen te maken. Waar het persoonlijk en warm is, en vooral: dat de kinderen er daadwerkelijk worden geholpen.
Net als bij HEEREN & JANSZE.
Mijn volgende reis naar India laat door eerst COVID-19 en later weer andere omstandigheden al meer dan 3 jaar op zich wachten; mijn laatste reis was eind 2019 en alles is inmiddels anders geworden. In geest ben ik er ondertussen al heel wat keren geweest. Oktober 2023 hoop ik er weer te zijn, die reis staat inmiddels gepland. Eindelijk verder met wat er is, ‘vervolgen’ wat er is, concretiseren wat er nodig is. Voor de kinderen.
Happy to keep you posted 🙏✨
