BLOG

India en Corona. Mooi plan had ik, een opvanghuis gaan realiseren in India. En toen kwam Corona. Het land – en de wereld- zit al langer dan een jaar op slot. En daar lijkt er met de nieuwe Delta variant nu nog lang geen verbetering in te komen.

Dit is een blog over de wens en over de vooruitgang. Die niet of nauwelijks gemaakt kan worden door de situatie met het wereldwijd verspreide virus. Die nu zeker ook in India huis houdt. Na 2 jaar van verkenning en intensieve besprekingen en voorbereidingen ben ik maart 2020 in een flink gat gevallen. Een gat wat maar voortduurt.

De ironie wil dat we net 2 weken voor COVID-19 ‘uitbrak’ de stichting hebben opgericht bij de notaris, op 21 februari 2020. We waren klaar voor de start.

Inmiddels zijn we een zeer-lang jaar verder en heb ik al minimaal 3x een reis naar India gepland, in agenda en hoofd, echter natuurlijk elke keer moeten cancelen. Ik blijf proberen. De laatste keer, april 2021, was ik na een lange en intensieve administratieve aanvraag een handtekening verwijderd van een visum, inclusief uitnodiging van daar, etc. Echter, dit visum werd op het allerlaatst toch ook niet verleend, ‘due to recent outbreaks of COVID-19’ aldaar.

En die waren er.

Himachal Pradesh, de staat waar ik aan de slag ga, is minder hard getroffen door COVID-19 dan de rest van het land. De staat komt niet eens in de covidranglijstjes aldaar voor, waarschijnlijk omdat het er dunbevolkter is dan in de rest van India. Echt bergland. Dat is een geluk. Echter, ze moeten wel mee met de regels die in het rest van het land gelden.

Het is crisis in het dorp, in McLeod Ganj. Want er is ook geen binnenlands toerisme meer. Dus vanuit die hoek ook geen inkomsten. Alles zit op slot. Ik heb het te doen met de bevolking daar, alle mensen die ik zo goed ken. Geen geld. Scholen gesloten. Geen inentingen, nog, in dat deel van het land.

Wat ben ik dan blij te leven in onze welvarende Nederland.

Het is afwachten dus. Ondertussen ga ik zelf – als spil, initiatiefnemer en voorzitter van de stichting – ook door alle staten-van-zijn. Ik ben al sinds mijn laatste reis in november 2019 in zo goed als dagelijks contact met India en mijn vrienden en contacten aldaar. Dat doet goed. Ik had gedacht er in juli 2021 of dan zeker wel in oktober 2021 heen te kunnen. Inmiddels trek ik ook dit in twijfel.

Als oktober zou lukken zou ik de koning te rijk zijn. Dan ben ik er 2 jaar niet geweest. Voor het beeld: alles wat gerealiseerd is, is in die 2 jaar daarvoor gebeurd (oktober 2017 was mijn eerste reis; toen was er niets, november 2019 was mijn laatste reis; toen was er heel-veel). Ik sta dus nu al even lang stil als dat er gecreëerd is.

GEDULD. Lange tijd heb ik niets op dit blog geschreven, want er was niets te schrijven, dacht ik. Maar dat is er wel. Dat we wachten. Dat ik wacht.

En als ik er dan weer heen kan, kan het ook nog zijn dat de situatie zo veranderd is in deze afgelopen periode, door-alles, dat de plannen sowieso geen doorgang kunnen vinden, of anders worden.

Ik ben er rustig onder, en ik volg in verwondering mijn weg. En zie wat zich aandient. Zoals ik dat in dit hele proces al heb gedaan.

Wat nodig is is vertrouwen. En dat heb ik.

MJ 31 mei 2021